Indianin z Torunia
Wakacje zawsze i każdemu kojarzą się z przeżywaniem niesamowitych przygód. I najważniejsze jest to, że wcale nie trzeba do tego przeżywania pieniędzy ani egzotycznej lokalizacji. Wystarczy wyobraźnia. A wszyscy wiemy, że nic tak nie rozwija wyobraźni jak czytanie książek! Dlatego nasza lipcowa lektura jest absolutnie wyjątkowa! Dzięki niej, nawet nie wychodząc z domu, przeżyjecie niesamowitą przygodę i to w dodatku w towarzystwie najprawdziwszych Indian!
Mirosław Wlekły
Przygoda dzika Toniego Halika
Wydawnictwo Agora
Warszawa, 2021
Książkę możecie wypożyczyć w Oddziale dla Dzieci (ul. Wojska Polskiego 41)
Naszą opowieść zacznijmy od głównego bohatera. Zachęcam was, byście zapytali o niego swoich rodziców albo dziadków. Bo Toni Halik nie został wymyślony przez autora książki - Mirosława Wlekłego, ale żył naprawdę, był podróżnikiem i nagrywał programy telewizyjne w których opowiadał widzom o najdalszych zakątkach świata, jakie odwiedził. Myślę, że dziadkowie i rodzice będą go pamiętali właśnie z tych programów (jeden z nich nosił tytuł „Pieprz i wanilia” i oglądałam go z wielkim zainteresowaniem w każde niedzielne popołudnie 
).
Toni Halik urodził się sto lat temu (w 1921 roku) w Toruniu. Tak naprawdę miał na imię Mieczysław, dopiero później jego przyjaciele z Argentyny zaczęli go nazywać Antonio, i tak Mietek stał się Tonim. Podczas II wojny światowej trafił do Francji (miał francuską żonę Pierrette), stamtąd do Anglii, potem do Afryki, a wreszcie do Argentyny. Walczył jako żołnierz, budował mosty, pracował na lotniskach i oczywiście cały czas filmował i fotografował te zakątki świata, w które rzucił go los, i te rzeczy, które uważał za ciekawe!
Musicie wiedzieć o Tonim jeszcze jedną rzecz. Już jako mały chłopiec był zafascynowany Indianami. Kiedy więc zamieszkał w Argentynie, postanowił skorzystać z okazji (której oczywiście nie miałby mieszkając w Polsce) i postanowił poznać życie Indian Ameryki Południowej a nawet… zostać jednym z nich! Musicie przyznać, że był to odrobinę szalony plan. Ale chyba jeszcze bardziej szalone było to, że Toniemu udało się go zrealizować i został członkiem plemienia Karażów!
Jak to się stało? Tego właśnie dowiecie się z książki „Przygoda dzika Toniego Halika”. Ale uchylę wam rąbka tajemnicy…
W 1955 roku argentyńska gazeta, w której Toni Halik publikował swoje zdjęcia i relacje z podróży, wysłała go „służbowo” do Brazylii. Miał poznać i opisać życie indiańskich plemion a także nakręcić film o roślinach i zwierzętach żyjących w Mato Grosso, regionie na południe od Amazonii, no i najważniejsze - przywieźć z tej podróży najprawdziwszą indiańską dzidę.
Toni i jego żona Pierrette najpierw wsiedli w Buenos Aires na pokład statku pasażerskiego, potem zeszli z niego w Rio de Janeiro, a następnie dołączyli do ekspedycji myśliwych, wybierających się na polowanie w dorzeczu Amazonki.
Z jednej strony takie podróżowanie w towarzystwie doświadczonych, dobrze uzbrojonych i świetnie zaopatrzonych i zorganizowanych myśliwych miało wiele plusów: Toni i Pierrette nie musieli się martwić o jedzenie (w wyprawie brał udział kucharz), transport czy znajomość terenu. Ale z drugiej strony młodzi dziennikarze, uzbrojeni tylko w aparaty fotograficzne i jedną małą strzelbę, nastawieni bardzo pokojowo do całego świata, musieli wysłuchiwać wielu docinków i drwin ze strony myśliwych. W obozie też wybuchały co i rusz kłótnie. Wreszcie po jednej wyjątkowo burzliwej awanturze, podczas której wszyscy pokłócili się ze wszystkimi, wyprawa się rozpadła - tragarze i przewodnicy poszli w swoją stronę, myśliwi zawrócili a Toni i Pierrette zostali zupełnie sami nad brzegiem rzeki Araguaia… Co robić? Wracać? A może samemu zapuszczać się w las deszczowy w poszukiwaniu Indian? Każdy inny pewnie by zawrócił, ale nie Toni, który przecież od dziecka marzył o spotkaniu Indian. Wyobraźcie sobie, że za resztę pieniędzy Toni kupił łódkę - dłubankę i ruszył rwącym nurtem rzeki na spotkanie przygody!
Och, mogłabym wam jeszcze opowiedzieć coś niecoś o tej niezwykłej wyprawie, ale nie chcę odbierać wam przyjemności czytania. Zdradzę tylko, że płynąc Araguaią, Toni I Pierrette spotkali Indian - Żawaów, którzy nauczyli ich podstaw języka indiańskiego i opowiedzieli o żyjących w tropikalnym lesie Karażach, od których Toni mógłby dostać dzidę, gdyby tylko pozwolił na to wódz Ubedu. Ale wódz Karażów i jego plemię nie lubili białych ludzi, nie ufali im i na pewno nie zaprosiliby ich do swojej wioski. No, chyba, że Toni pokazałby im „wiosło pokoju”. Czy je zdobył? Czy spotkał Karażów? Czy zyskał ich zaufanie? Czy wreszcie wyprawa zakończyła się zdobyciem prawdziwej indiańskiej dzidy? O tym wszystkim przeczytacie w książce „Wyprawa dzika Toniego Halika”, Mirosława Wlekłego, którą wspaniale zilustrowała Magdalena Kozieł-Nowak.
A na sam koniec dodam jeszcze, że tę wyprawę rzeką Araguaią, wprost do plemienia Karażów, o której przeczytacie w książce, opisał w wersji dla trochę doroślejszych niż wy czytelników (czyli na przykład dla waszych rodziców albo babć i dziadków albo cioć i wujków) sam Toni Halik. Jego wspomnienia noszą tytuł „Z kamerą i strzelbą w Mato Grosso” i myślę, że gdy tylko przekonacie się z książki „Wyprawa dzika Toniego Halika” jak świetna to lektura dla wszystkich miłośników przygód i podróży, będziecie ją polecać swoim siostrom, braciom, koleżankom i kolegom, a dorosłą część rodziny i znajomych „odeślecie” do biblioteki po wersję specjalnie dla nich, tą napisaną przez samego Halika!
Życzę wam wielu wrażeń z lektury i świetnych wakacyjnych przygód i podróży, choćby tylko tych na kartach książek! Do zobaczenia!
