Biblioteka Krosno - www.kbp.krosno.pl

Kto by nie chciał być księżniczką?

Jak myślicie, jak wyglądało życie księżniczek i książąt w dawnych czasach? Czy co rano musieli wstawać do szkoły? Czy dostawali złe oceny, gdy nie nauczyli się na sprawdzian z matematyki? Mieli jakieś obowiązki domowe, np. musieli wyprowadzać psa na spacer? Założę się, że na wszystkie pytania odpowiedzieliście: NIE i z chęcią zamienilibyście się z nimi… Bo kto by nie chciał być księżniczką lub księciem .

Kiedy jednak przyjrzymy się uważniej życiu dzieciaków, których rodzice byli władcami, często okazuje się, że wcale nie było ono tak kolorowe, jak nam się wydaje. Może i nie musieli pisać sprawdzianów i sprzątać w swoim pokoju-komnacie… Ale za to mieli wiele innych obowiązków. Jeśli chcecie się przekonać jakich, to zachęcam was do przeczytania książki Anny Jurczyńskiej pt. „Polskie księżniczki”. I od razu zaznaczam - choć to książka o dziewczynach, jest jak najbardziej odpowiednia również dla chłopaków!

Anna Jurczyńska

Polskie księżniczki

Wydawnictwo Media Rodzina

Poznań, 2019

Książkę możecie wypożyczyć w Filii nr 4 (ul. Krakowska 124)

i w Oddziale dla Dzieci (ul. Wojska Polskiego 41)

Książka Anny Jurczyńskiej jest trochę o dziewczynach, trochę o dzieciach, trochę o dorosłych kobietach, trochę o historii i trochę o obyczajach, panujących na dworach królewskich. Jest o tym, dlaczego kiedyś było łatwiej (przez ten brak sprawdzianów z matematyki!) i jednocześnie - dlaczego było trudniej (na przykład dlatego, że gdy było się księżniczką, to dążyło się głównie do tego, by wyjść za mąż, w dodatku najczęściej za kogoś, kogo się w życiu na oczy nie widziało!).

W „Polskich księżniczkach” odbędziemy podróż w czasie, począwszy od początków państwa polskiego i zagrody Piasta, w której poznamy jego żonę Rzepichę (zwaną też Rzepką). Z opowieści o niej dowiemy się na przykład tego, co gotowała Piastowi na obiad i jakie huczne (i w ogóle wyjątkowe) urodziny miał ich syn Siemowit.

Z kolei prapraprapra...wnuczka Rzepichy, czyli córka Mieszka I i siostra Bolesława Chrobrego - Świętosława to dziewczyna, która zamiast siedzieć w kuchni i gotować polewki, zrobiła międzynarodową karierę! Została bowiem przez swojego tatę wydana za mąż za szwedzkiego króla, a gdy ten zmarł, przebierała w kandydatach do swojej ręki, by w końcu wyjść za mąż za króla Danii. Nie była jednak zbyt miła, o nie! W książce przeczytacie m.in. o tym, jak Świętosława (cóż za mylące imię, sugerujące, że była niemal świętą) zwana przez Szwedów Sygrydą spaliła zamek, w którym zebrała konkurentów do swojej ręki, których zaloty jej nie odpowiadały. Jako królowa Danii tak dała się we znaki swojemu mężowi, że ten w końcu wysłał ją z powrotem do Polski…

Zdecydowanie nie warto wzorować się na Świętosławie, choć jest ona doskonałym przykładem tego, że księżniczki - te prawdziwe, historyczne, często w ogóle nie przypominają delikatnych dziewcząt z baśni, którym nawet ziarnko grochu przeszkadza w spaniu .

Dla równowagi w książce znajdziecie też historie księżniczek - świętych (choć tych też nie radziłabym naśladować!) Na przykład święta Jadwiga Śląska przez cały rok, nawet w zimie, w trzaskające mrozy(!) chodziła boso a spała na desce albo wiązce słomy (choć była księżniczką!). Świętą jest również Jadwiga Andegaweńska, czyli słynna królowa Jadwiga, żona Władysława Jagiełły. Wyobraźcie sobie, że na wieść o tym, że znaleziono jej męża, Jadwiga wcale się nie ucieszyła. Żeby nie uciekła zamknięto ją w komnacie, a ona była tak zdesperowana, że postanowiła rozwalić drzwi! Siekierą! O tym, czy w końcu udało jej się uciec, przeczytacie w książce „Polskie księżniczki”.

Przeczytacie tam również o Elżbiecie Rakuszance, która wcale nie była ładna (jak to?), o Bonie Sforzy, którą wszyscy podejrzewali o to, że jest trucicielką (niczego jej nie udowodniono!), o Marysieńce Sobieskiej (tej z kolei przydałaby się wizyta u dentysty!) i wielu innych wyjątkowych księżniczkach.

Jestem pewna, że książka spodoba się wam tak samo, jak mnie. Tym bardziej, że oprócz ciekawych historii znajdują się w niej również przepiękne ilustracje wykonane przez Macieja Plamowskiego. Kochani, czytajcie więc! I pamiętajcie, że na stronie Z Noskiem w Książce widzimy się ponownie na początku kwietnia. Do zobaczenia!